Het Holocaust museum is net geopend, en het roept veel op. Bij mij zijn dat ook herinneringen. Ik heb een aantal jaren geleden meegespeeld in een toneelstuk dat opgevoerd werd in de Hollandsche Schouwburg, precies tegenover het museum. Getuigenissen was de titel en het was geschreven door Ton Cales in opdracht van zijn vriend Jules Schelvis. Deze had hem gevraagd de geschiedenis van het vernietigingskamp Sobibor, dat hij ternauwernood overleefd had, op te tekenen. Dit moest van het begin tot het einde, zodat het niet vergeten zou worden. En het begon, zoals ook gememoreerd in de toespraak van de koning met een bordje in het gras van het Vondelpark "Voor Joden verboden"

Dit wordt mijn laatste politiek cabaret. Ik weet natuurlijk niet of dit echt zo is. Politiek cabaret is geen officiële functie binnen de ChristenUnie Culemborg. Je wordt per keer gevraagd. Dat gebeurde meestal door de voorzitter, dat was Simone. Die is nu opgevolgd door Dicky, en dan wordt het vast anders. Natuurlijk vindt Dicky grappen over Gert-Jan Segers ook toegestaan, maar om iemand dan terug te vragen, dat is ook zo wat.

Het is de eerste keer dat we hier bij elkaar zijn na de val van het kabinet. We krijgen verkiezingen. Het kabinet is gevallen over verschil van inzicht over onze omgang met de vreemdeling. Dat zal ook de inzet worden van de verkiezingen. Wij moeten ons daarop voorbereiden. En ik wil onze tijd hier gebruiken met wat oefeningen voor die voorbereiding.

Sommige mensen leren kritiek geven (en soms ontvangen) tijdens een management cursus. Bij mij gaf een fotocursus het meeste inzicht. De docent stond er op dat we het moesten leren, ondanks dat kritiek geen goede naam heeft. Het was de beste methode om onze foto’ s beter te maken. En het was heel anders dan ik verwacht had.